bugün bütün sevinçlerim yeşil. yokluğunda, bir nefes uzağımda ya da; bilmem var mıyım? bilmem kalmış mıyım hiç? gitme tekrar desem? çok zor oldu seni bulmam. hergün güneşi
selamlamak kolay iş değil yaren! her gece ardından el sallamak eski güne, kolay olmuyor! hadi yüklen sen de biraz. al üstümden, çek al bu sonbaharları.. sana bir aydınlık
borçluyum eskilerden. ve sen, yaşanmak üzere beklerken anılar önümüzde bizi, yüzünde rengarenk baharlar açar.. büyümek yaşlanamak, eskimek olmamalı. kirlendi mi dünya yoksa?
Bana daha önce hiç kimseye etmediğin küfürlerden et! Eskizlerden kurtulmak adına yak takvimlerini! Bana öle vur ki, acımdan mutlu olayım!! öyle bir dünyadan bahset ki bana
varlığına inandır beni. kıtalarını keşfeden ilk kaşifleri bizler olalım. hiç söz etmesen de olur. bana öyle sessiz ol ki, duyabileyim söylemek istediklerini. bana öyle bir ben ol
ki, acının da benden kaynaklı olduğunu bileyim. ağladığında göz yaşların olduğumu bileyim. canını yakanın ben olması beni mutlu ediyor. ya da bir tebessüm olup geleyim yüzünün
orta yerine.. aklın yanımda değilken, hayallerinde yaşayan bir ben var mı? kaç kişi başladın yıllar sonra hikayene?
o zamanlar farklıydı, başkaydı demiştin amelia. peki şimdi nasıl? havayı kokladığında seninde burnuna yağmur kokusu gelmiyor mu yoksa? aragorna selam söyleyin benden. korkularını
terk etsin. bak, gökkuşaklarının 8. rengi hep benim cebimdeydi..
YUNUS EMRE KARADENİZ
14 Nisan 2010 Çarşamba
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)