En sevdiğim yazarlardan biridir Italo Calvino. İyi bir romancı, çok iyi bir öykücüdür. Kozmokomik Öyküler'i, Marcovaldo'su, Görünmez Kentler'i.. Çoğu zaman günlük, sıradan diyeceğimiz olaylardan söz eder, kimi zaman girintili çıkıntılı hayal gücünün fantastik serüvenlerinde dolandırır bizi. Bana Calvino'yu sevdiren kitaptan, Kesişen Yazgılar Şatosu'ndan bir iki cümle geldi aklıma biraz önce, açıp okudum. Şimdiyse yazıyorum.
"Zevklerin sınırı yoktur, koşullanmış tepki çeşitlemelerinin sınırı olmadığı gibi; her şey, tepkiyi kimin koşullandırdığına bağlıdır."
Bir de şu var çok sevdiğim,
"...Yedi kat göğe çıkman gerek Astolfo. İçinde insanların yaşamadıkları öykülerin, akıllarından tek bir kez geçen ve sonra sonsuzluğa dek yitip giden düşüncelerin, birleşimler oyununda dışta bırakılan olasılık parçacıklarının, varılması gereken ama bir türlü varılamayan çözümlerin saklandığı Ay'ın soğuk ovalarına..."
Durup bir düşündüğünüzde, gerçekten, evrende bir yerde varolmalı bunlar. Nerede peki?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder